استنلس استیل آلیاژی با پایه آهن است. که دارای حداقل 10.5 درصد کروم می باشد. این مقدار کروم یک لایه اکسید محافظ تشکیل می دهد. که باعث می شود این گروه از فولادها دارای مشخصه زنگ نزن بودن یا مقاومت در برابر خوردگی باشند. قابلیت لایه اکسید برای محافظت از آن به این معنی است. که فولاد در برابر خوردگی مقاوم باشد. مهم نیست که چقدر از سطح آن بار برداشته شود. این خاصیت با پوشش های سطحی فولادهای کم آلیاژ با کربنی که. توسط عناصری مانند روی یا کادمیوم یا روکش های آلی نظیر رنگ انجام می شود. متفاوت است.

اگرچه کلیه استنلس استیل ها دارای کروم هستند. اما عناصر آلیاژی دیگری نیز غالباً به آنها افزوده می شود. تا خواص آن بهبود یابد. دسته بندی فولادهای استنلس بین فلزات غیر معمول است. به این معنی که دسته بندی بر مبنای طبیعت ساختار متالورژیکی آنها است. منظور ساختار اتم های تشکیل دهنده دانه بندی فولاد است. که در صورت بزرگنمایی توسط میکروسکوپ. می توان این ساختار را در یک مقطع صیقل داده شده از ماده مشاهده کرد. بسته به ترکیب شیمیایی دقیق، میکروساختار فولاد، ممکن است. از فازهای پایدار آستنیت یا فریت، ترکیب دوتایی از این دو فاز، فاز مارتنزیتی، ساختارهای رسوب سختی، تشکیل شده باشد.

ارتباط بین گروه های مختلف در شکل 1 نشان داده شده است. مقایسه کامل خواص هر کدام از این گروه ها در جدول 1 آورده شده است.